Güntay Şimşek
gsimsek@htgazete.com.tr
Herhangi bir havayolunda uçuş personeli olarak yer almak bir çok gencin hayal dünyasını süslemektedir. Ancak havayoluna adım atıldığı an işin ciddiyeti, uçuş güvenliği, servis kalitesi, şirket şartları ve havacılık kuralları da devreye girer. Ve mesleğin diğer yönü ciddiyet sorumlulukları ağır basmaya başlar.
Kabin içerisinde kokpit kapısıyla başlayan ve arka mutfak alanına kadar olan tüm bölümler yani uçağın içinde her şey kabin personelinin sorumluluk alanıdır. Kokpitte ve uçak dışında ise her hangi bir mesuliyetleri yoktur. Gençler arasında kabin memuru (host, hostes) olma isteği ise özellikle farklı coğrafyaları ve kültürleri tanıma imkanı verdiği için çok cazip bir meslek olarak öne çıkıyor, ama işleri bir o kadar da zordur.
Özellikle işe yeni başlayanlar tecrübesizliklerinin kurbanı olabiliyorlar. Eğer üstlerini dinlemez, eğitim aşamasına da gerekli özeni göstermezlerse, hayatlarını işlerine göre ayarlama noktasında önemli zorluklar ve sorunlar yaşayabiliyorlar. Bu hafta en sık yaşanan yeni kabin memuru hadiselerini araştırdım. Buyurun…
Uçma hissine alışma aşaması
Sık uçan yolcular bile bir kabin memuru kadar uçamazlar. Aylık ortalama 80 saat veya maksimum 110 saatten bahsediyorum. Neredeyse zamanlarının büyük bölümünü havada geçirirler. Yeni işe başlayan host ve hostesler bu duruma alışmak için belirli bir zamana ihtiyaç duyarlar. Bu alışkanlığı yakalayana kadar yani acemilik süresince ekipler birçok problemle karşılaşırlar. Halbuki uçmak, dünyayı gezmek veya görmek gibi tozpembe hayaller, o işe başlanılan ilk zamanlarda toz pembeyken yerine grimsi bir tona bırakır. Bu durum yeni ekiplere aşırı derece yorgunluk ve baş ağrısı olarak yansır. Uçmayı alışkanlık haline getirmek ona göre yaşamak gerekir. Ona göre hazırlanıp tecrübeli ekip arkadaşları veya amirlerinden bilgiler alıp, uçuş ekibi olmanın gereklerini yerine getirmeleri gerekir.
YAZININ DEVAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYIN
Bu gönderi kategorisi hakkında gerçek zamanlı güncellemeleri doğrudan bildirim almak için tıklayın.
